Zjawiska krasowe w Tatrach: Fascynujące formacje geologiczne

Kras to nawa wywodząca się z języka chorwackiego „krš”, a oznacza po polsku kamień, skałę. Odnosi się to pojęcie do części półwyspu Istria w Chorwacji, gdzie zjawiska krasowienia są szczególnie wybitne i występują na dużym obszarze.

Co to jest krasowienie?

Krasowienie jest to proces chemiczny, polegający na rozpuszczaniu przez wodę skał takich jak wapienie, dolomity, gips czy sole. Skała nie stanowi jednolitej masy i niektóre jej części są podatniejsze na działanie wody. Najbardziej typowo proces przebiega w wapieniach, na nie szczególnie działają wody powierzchniowe i podziemne zawierające kwas węglowy.

Proces ten powoduje, że twardsze formy pozostają, tworząc efektowne i różnorodne kształty form zjawisk krasowych. Proces krasowienia zachodzi tak na powierzchni skał, jak i wewnątrz masywów.

Najbardziej typowym zjawiskiem tego procesu są jaskinie. Dzięki zjawiskom krasowym w Tatrach podziwiać można fantazyjne iglice, maczugi, organy.

Kras w Tatrach

Region tatrzański należy do najatrakcyjniejszych obszarów krasowych w Polsce. Na terenie Tatr Zachodnich występuje głównie kras wapienny i to właśnie na ich obszarze występuje dużo skupiska jaskiń krasowych.

Podziemia Tatr Polskich tworzy ponad 100 km poznanych dotąd korytarzy jaskiniowych. Jednym z bardziej znanych rejonów obfitujących w jaskinie jest masyw Czerwonych Wierchów, Kominiarskiego Wierchu, Bobrowiec. Po Polskiej stronie Tatr występuje ok. 750 różnej wielkości i różnego rodzaju jaskiń, przede wszystkim w Tatrach Zachodnich, w dolinach: Kościeliskiej, Małej Łąki, Miętusiej i Wąwozie Kraków.

Jaskinie w Tatrach Polskich

Do najwyższych pięter Doliny Małej łąki nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Występujące tu skały wapienne łatwo ulegające zjawiskom krasowym, więc liczne i głębokie spękania zostały tu przekształcone w ogromny systemem korytarzy w takim stopniu rozbudowanych, że prawie wcale nie ma wód powierzchniowych, ponieważ niemal wszystkie strumienie i strumyki uciekają przez zagłębienia pod ziemią.

Rejon Czerwonych Wierchów jest typowym obszarem krasu wysokogórskiego, ze świetnie rozwiniętymi formami powierzchownymi oraz podziemnymi. Największy jest systemu Wielkiej Jaskini Śnieżnej na stokach Małołączniaka, o łącznej długości korytarzy ponad 24 km i głębokości od otworu jaskini do jej dna 824 m. Należy ona do najtrudniejszych jaskiń w Polsce i na świecie.

Największą jaskinią w Dolinie Chochołowskiej jest szczelina Chochołowska, godne wymienienia są jaskinie w Dolinie Bystrej, gdzie do największych zalicza się Jaskinia Kasprowa Niżnia oraz Bystra z naturalnym wejściem zamkniętym syfonem wodnym.

Tylko w 17 jaskiniach długość korytarzy jest większa, niż 1 km, a głębokość osiąga ponad 100 metrów. W tym miejscu warto podkreślić, że czas odkryć tatrzańskich podziemi jeszcze nie minął. Jaskinie tatrzańskie nie są do końca poznane i zapewne podane informacje z czasem mogą okazać się nieaktualne. Cały czas odkrywane są nowe korytarze jaskiń.

Jaskinie udostępnione do zwiedzania

W Dolinie Kościeliskiej znajduje się kilka jaskiń udostępnionych turystycznie. Można je zwiedzać bezpiecznie bez specjalistycznego sprzętu, ale w większości niezbędne będzie własne źródło światła w postaci czołówek.

Jaskinie dostępne dla turystów to:

Mroźna (sztucznie oświetlona) Mylna, Obłazkowa, Raptawicka, Smocza Jama. Zwiedzać można również jaskinie Dziura w zakopiańskiej dolince reglowej Ku dziurze.

Krasowego pochodzenia są również charakterystyczne formy nacieków jaskiniowych, powstałe z kapiącej wody krasowej dzielą się na stalaktyty i stalagmity. Stalaktytami nazywa się zwykle wszystkie zwisające ze stropu nacieki.

Pozostałe jaskinie są dostępne tylko przy wykorzystaniu specjalistycznego sprzętu i tylko dla posiadaczy Karty Taternika Jaskiniowego. W najbardziej popularnych klubach speleologicznych można zapisać się na specjalistyczny kurs jaskiniowy.

Jaskinie w Tatrach dawniej

Tatrzańskie jaskinie od dawna budziły zainteresowanie ludzi. Pochodzący z połowy XVII wieku rękopis „Opisanie ciekawe gór Tatrów, za Nowym Targiem, na cały świat słynących, wszelkimi klejnotami i bogactw ozdobionych i niezliczonymi minerałami napełnionych” — opisuje kilka jaskiń z obszaru Tatr.

Jaskinie utrwaliły się w legendach tatrzańskich, najbardziej znana jest ta o śpiących rycerzach w jednej z jaskiń masywu Giewontu. Mają się oni zbudzić ze snu, wstać i ruszyć na pomoc Polsce, gdy jej niepodległość będzie zagrożona.

Z dawnych czasów warto wspomnieć wizytę Seweryna Goszczyńskiego w jaskini Wodnej pod Pisaną w 1832 roku. Zwiedzanie tej jaskini można odebrać jako symboliczny początek tatrzańskiej speleologi.

Główne formy krasowe: