Turystyka w Tatrach zimą – Turystyka po tatrzańskich szlakach Poznaj zagrożenia lawinowe i inne zimowe niebezpieczeństwa

Pamiętajmy, nie mając zimowego doświadczenia, lepiej nie zapuszczać się samemu w wyższe partie gór i skorzystać z usług doświadczonych przewodników.

Wiatr i niska temperatura

Dni bezwietrzne w Tatrach są rzadkością, zimą jest to jeden z czynników stanowiących zagrożenie. Zimą wiatr, nawiewając śnieg w zagłębianiach terenu i tworzy na graniach nawisy, które zwiększają możliwość wystąpienia lawin.

Zimą w trakcie wiatru nawet w niezbyt niskiej temperaturze, utrata ciepła jest szczególnie duża i może powodować wychłodzenie oraz odmrożenia. Gdy temperatura ciała spadnie poniżej 33 stopni, człowiek popada w apatie i brak chęci do wysiłku, co może doprowadzić do śmierci.

Nie przez przypadek mówi się, że człowiek, któremu jest zimno, jest głupszy od tego, któremu jest ciepło — myśli o tym, jak się zagrzać, a nie o tym, jak się uratować. W trakcie silnego wiatru trudno ustać na nogach, a pokonywanie wysokogórskich szlaków jest często niemożliwe.

Zimą w górach temperatury mogą schodzić poniżej -30 stopni, a dzięki czynnikom takim jak wiatr i wilgotność temperatura odczuwalna może być znacznie niższa. W wyższych partiach gór temperatura przeważnie jest niższa niż u ich podnóży. Zimą występują znaczne różnice temperatur między miejscami zacienionymi a nasłonecznionymi. Należy pamiętać, że w trakcie zimowej wycieczki niezbędny jest odpowiedni ubiór. Odkryte miejsca twarzy powinno się zabezpieczyć odpowiednim kremem na niskie temperatury.

Mgła

Duże niebezpieczeństwo na zimowych wycieczkach kryje często występująca mgła. Utrudnia ona orientację, bardzo łatwo wtedy o zabłądzenie, zagubienie znakowanego szlaku i zejście w niebezpieczny teren.

Mgła działa zdradliwie i deprymująco, wyolbrzymia szczegóły, uniemożliwiając ocenę odległości. Przeciętnie mgła ogranicza widoczność na 50-100 metrów, jednak zdarza się tak gęsta, że prawie nie widać wyciągniętej ręki.

W warunkach zimowych zjawisko mgły jest szczególnie niebezpieczne, gdyż biel śniegu całkowicie zlewa się z bielą mgły. Nie widząc punktów odniesienia, trudno jest określić położenie, kierunek marszu, a nawet ocenić stromiznę stoku, na którym jesteśmy.

Na grani możemy wejść na niebezpieczny nawis śnieżny lub eksponowany teren grożącym upadkiem. W orientacji znacznie może pomóc mapa, kompas lub urządzenie GPS oraz umiejętność ich obsługi, by w razie potrzeby znaleźć odpowiedni kierunek.

Oblodzenie

Zimą nawet te łatwe latem szlaki wysokogórskie są dostępne dla osób wyposażonych w specjalistyczny sprzęt. Oblodzenie szlaków najczęściej występuje na przełomie jesieni i zimy lub w trakcie bezśnieżnych zim. Zdarza się, że tatrzańskie szlaki pokryte są warstwą lodu, występują wtedy najtrudniejsze warunkami do uprawiania turystyki wysokogórskiej. Bezpieczeństwo poruszania się zimą po tatrzańskich szlakach zwiększają raki i czekan, przydać się może również kask. Oczywiście tego typu sprzętem należy umieć się posługiwać.

Krótki dzień

Szybko zapadające ciemności są ważnym czynnikiem, o którym powinnyśmy pamiętać, planując wycieczkę w okresie zimy. W trakcie wycieczki mogą wystąpić niespodziewane okoliczności, które przedłużą czas jej trwania. Warto więc zyskać kilka godzin i wyjść w góry bardzo wcześnie, nawet przed świtem, gdy jest jeszcze ciemno.

Zdobędziemy więcej czasu na odpoczynek, podziwianie gór w zimowej szacie oraz na jedzenie. Po zmroku robi się zimniej, można łatwo zgubić szlak, który zimą jest słabiej widoczny. Należy pamiętać, że jasno robi się dopiero ok. godzinie 6-7 a szaro zaczyna robić się po godz.15.

Planując wycieczki, bierzemy pod uwagę krótkie zimowe dni, długie wycieczki zwłaszcza w terenie wysokogórskim pozostawiamy na inną porę roku. Pakując plecak, nie zapominamy o latarce (najlepiej czołówce) i mocnych bateriach.

Niewidoczny przebieg szlaku

Po świeżych opadach śniegu, zdarza się, że szlaki są zasypane i nieprzetarte. Oznakowania szlaków są niewidoczne, pod grubą warstwą śniegu. W terenie leśnym nie stanowi to problemu, ponieważ większość oznaczeń szlaku umiejscowiona jest na drzewach.

Problem pojawia się wyżej, gdzie zimą przebieg szlaku bywa trudny do zlokalizowania. W tym przypadku powinnyśmy wędrować szlakami sobie znanymi lub w towarzystwie kogoś, kto je znać. Do wyznaczenia właściwego kierunku wędrówki, pomocne będą: mapa, kompas i urządzenie GPS oraz umiejętność posługiwania się nimi.

Wędrówki w zimowych warunkach mogą być wspaniałą przygodą. Aby tak się stało, należy odpowiedni przygotować się do takiej wycieczki. Trasę wybieramy odpowiednio do swoich możliwości zdrowotnych, kondycyjnych oraz posiadanych umiejętności i wyposażenia. Wyruszając na wycieczkę, zostawiamy informację o planowanej trasie i przewidywanej godzinie powrotu. Bez ważnego powodu nie zmieniamy trasy w czasie wycieczki.

Pamiętajmy — nigdy nie wyruszamy w góry samotnie.

Jeżeli nie masz doświadczenia oraz towarzystwa na zimowe wycieczki po Tatrach, skorzystaj z usług profesjonalnego przewodnika.

---

AUTOR